พิมพ์หน้านี้ - แค่รูป.............(ไม่ทันแต่ขลังสุด ๆ ๆ ๆ )

ก่อนที่จะเล่าเรื่องนี้นะครับ ผมขอคั้งจิตระลึกถึงพระคุณของหลวงพ่อเฒ่า วัดคังคาว พระคุณของหลวงพ่อศรี วัดพระปรางค์
พระคุณของหลวงพ่อกวย วัดโฆสิตาราม ก่อน และขอรับรองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ไม่มีการเสริมเติมแต่งใด ๆ ทั้งสิ้น

เริ่มเลยแล้วกันนะครับ เรื่องเกิดเมื่อราว ๆ 3 - 4 เดือนที่แล้ว ผมต้องเดินทางไปสอนให้กับ อาจารณ์ของราชพัด นครสวรรค์เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ ผมเลยเดินทางออกจากกรุงเทพในช่วงบ่ายแก่ ๆ เกือบ ๆ สี่โมงเย็น ผมก็ขับรถไปเรื่อย ๆ ไม่รีบไม่ร้อนอะไรทั้งสิ้น ก่อนออกเดินทางผมก็คล้องสร้อยซึ่งมีพระของหลวงพ่อห้อยอยู่สามองค์คือ สมเด็จแหวกม่านหนองอีดุก พระสอวลีพิมพ์จ้อย และเหรียญนโมตาบอด นอกจากนี้ผมพกห่อผ้ายันต์ซึ่งมีสองผืนคือ ผ้ายันต์อะปะจะคะปี 39 กับผ้ายันต์สารพัดกัน ซึ่งข้างในใส่พระไว้คือ เหรียญจตุรพิสพรชัย รูปหล่อหลวงพ่อเฒ่ารุ่นหนึ่ง รูปถ่ายหลวงพ่อปี21 รูปถ่ายหลงพ่อศรีปี 11 เรียกง่าย ๆ ว่าจะไปค้างอ้างแรมที่อื่นพกไปเต็นเหนี่ยว กันเหนียวนะครับ อิ อิ อิ อิ อิ ;D
ผมได้เดินทางไปถึงที่นครสวรรค์เกือบ ๆ สองทุ่มและได้เข้าพักที่โรงแรมของราชพัดเอง โดยพักที่ห้อง 4xx นะครับ โดยปกติผมเป็นคนที่จะสวดมนต์ก่อนนอนเสมอ และนอนค่อนข้างดึกมาก ๆ ซี่งคืนวันอาทิตย์ผมไม่ได้สวดมนต์ แต่ได้นำรูปหลวงพ่อขนาดโปสการ์ดที่ บอย บางประจันทำแจก วางไว้หัวนอนของเตียงอีกเตียงหนึ่ง (ห้องเป็นเตียงคู่นะครับ) พอเช้าวันจันทร์ผมก็ไปสอน ตกเย็นก็กลับห้องที่โรงแรมเพื่อพักผ่อน ซึ่งก่อนนอนผมต้องวางสร้อยกับผ้ายันต์ไว้หัวเตียงและตั้งรูปหลวงพ่อไว้เสมอ ผมก็กระทำดังนี้ทุก ๆ วันจนถึงวันพุทธซึ่งวันนั้นผมเหนื่อยมากกลับมาที่ห้องพักก็เลยนอนดู vdo ซ๊รี่ฝรั่งไปเรื่อย ๆ จนเลยเที่ยงคืน เลยขี้เกียจสวดมนต์ ก็เลยนึกในใจว่า นอนมาสามคืนแล้วไม่มีอะไรคืนนี้นอนเลยดีกว่า ซึ่งผมก้เลยพาลขี้เกียจเอารูปหลวงพ่อออกมาตั้งที่หัวเตียง ก็เลยเดินไปปิดไฟ แล้วล้มตัวพร้อมกับถอดแว่น หลังจากนั้นก็ห่มผ้าพร้อมตะแคงซ้ายหลับตานอน ซึ่งระยะเวลาตั้งแต่ปิดไฟจนหลับตานอนน่าจะไม่เกินครึ่งนาที ผมหลับตาไดซักราว ๆ 10 กว่าวินาทีเท่านั้นแหลหูผมได้ยินเสียงดัง แป้ะเบา ๆ พร้อมกับรุ้สึกว่ามีแสงไฟแยงตา โอ้วสสสสสสสส ไฟครับติดทั้งห้องเลย ผมก็ลุกขึ้นมานั่งงง เอ อารายหว่า คิดไปคิดมา อ้อ โดนแล้วตู ผมนั่งนิ่ง ๆ ซักราว ๆ สอง-สามนาที รวบรวมสติ เอารูปหลวงพ่อออกมาตั้งพร้อมปิดไฟนอนอีกรอบนึง เรียบร้อยครับพี่น้อง หลับสบาย ผมก็เลยตั้งรูปหลวงพ่อไว้จนถึงวันกลับก็ไม่มีอะไร ยังครับยังไม่หมด ตอนวันศุกร์หลงเลิกสอน ผมต้องเดินทางกลับกรุงเทพเลย ก่อขับรถออกจากนครสวรรค์ ผมหยิบห่อผ้ายันต์ขึ้นมาพนมมือนึถึงพระคุณของหลวงพ่อ ขอให้ลูกไปได้กลับได้ปลอดภัยแคล้วคลาดทุก ๆ ประการ ขับรถมาถึงอินทบุรี เจอปั้มน้ำมันที่มีข้าวแกงเมืองอินท ก็เลยแวะทานข้าวซะหน่อย ทานเสร็จก็เริ่มจะโพล้เพ้แล้วแหละครับ เลี้ยวรถออกจากปั้มมองขวาแล้วไม่มีรถมา ก็เลยออกรถเข้าถนนใหญ่ โอ้ววววสสสสส ไฟสาดกระจกหลังเต็ม ๆ เลยครับ รถพ่วงมาจากไหนเนี่ย ห่างไปไม่ถึงร้อยเมตร ชนแน่ ๆ ปรากกฎว่ารถพ่วงหักขวาหลบรถผมทันรอดไป เดินทางกลับบ้านได้ปลอดภัยเพราะบารมีหลวงพ่อแน่ ๆ ครับ

กระดานสนทนา วัดโฆสิตาราม (บ้านแค) จ.ชัยนาท

วัดโฆสิตาราม => เรื่องเล่าและประสบการณ์ => ข้อความที่เริ่มโดย: pug1995 ที่ 27 กันยายน 2009, 02:11:58 AM