ตำรวจเข้าร้าน..

ช่วงนี้ การทำธุรกิจไม่ว่าด้านไหน ก็หน้ามืดกันไปหมด ทั้งปัญหากำลังซื้อคนน้อยลง และ การแข่งขันที่เพิ่มขึ้นรุนแรง สารพัดกลวิธีที่งัดกันออกมาใช้ ที่ดีหน่อย ก็สู้กันตามครรลองที่ถูกต้อง แต่ที่ร้ายๆ ก็กลั่นแกล้ง ทำลายกันให้เสียหาย ประเภทใครดีใครอยู่

ผมทำร้านเกมส์ ก็ตกอยู่ในภาวะเดียวกัน ดีว่าผมทำงานอื่นอยู่ด้วย จึงได้อาศัยกันไปไม่ลำบาก และที่สำคัญยามคับขันมา ก็มีบารมีหลวงพ่อกวย วัดโฆสิตาราม ที่คอยคุ้มหัวผมอยู่

เดือนมกราคม 2551 ที่ผ่านมา มีอยู่วันหนึ่ง ช่วงบ่ายๆ ขณะที่ ผมขับรถกลับจากทำงานข้างนอก และกำลังจะเข้าไปที่ร้าน ก็เห็นตำรวจ 2 นาย มายืนที่หน้าร้าน ผมรู้ด้วยสัญชาตญาณว่าต้องมีอะไรผิดปกติแน่ ยอมรับว่ากังวลใจอยู่ไม่น้อย นึกไม่ออกว่าจะเป็นเรื่องอะไร แต่จะให้เป็นเรื่องดีนั้นคงไม่ใช่แน่ ผมผ่านวิกฤติต่างๆ มามาก และนี่ก็จะเป็นอีกครั้งที่ท้าทายว่าจะผ่านไปได้ด้วยดีหรือไม่

ช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานขณะนั้น ผมนึกถึงหลวงพ่อกวย ในทันที พร้อมกับท่องคาถานะโมตาบอด กับคาถาจินดามณี อยู่ในใจตลอด เพื่อขอบารมีหลวงพ่อ ก่อนที่จะเดินอย่างองอาจเข้าไปคุยกับตำรวจที่รออยู่

ผมคุยกับตำรวจอยู่หน้าร้าน ที่ดูสีหน้าเหมือนไม่ค่อยพอใจ แกบอกผมว่าเช้านี้ มีคนโทรไปร้องเรียนว่ามีเด็กหนีโรงเรียนเข้ามาเล่นเกมส์ในร้าน จึงเข้ามาดู เพราะที่ผ่านมาเฉพาะร้านของผม โดนผู้ปกครองร้องไป 2 ครั้งแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้เข้ามา วันนี้ พอดีมีคดีทะเลาะวิวาทในซอยที่ผมอยู่ ขากลับจึงแวะมาดู

ปกติที่ร้าน ถ้าเป็นวันธรรมดา ไม่ใช่วันหยุด ผมจะสั่งให้คนที่ดูแลห้ามไม่ให้เด็กนักเรียนเข้ามาเล่นก่อนบ่าย 2 โดยเฉพาะพวกที่ยังแต่งชุดนักเรียน ผมก็อธิบายให้ตำรวจฟัง แต่แกก็เถียงว่า ต้องหลังโรงเรียนเลิก คือ 3 โมงเย็น เท่านั้น ผมเลยไม่รู้ว่าเป็นระเบียบฉบับไหน ก็รับฟังไว้

ในร้านผม เวลานั้นก็ประมาณบ่าย 2 โมง แต่ที่ทำให้ผมต้องเสียวสันหลัง คือ มีเด็กแต่งชุดนักเรียนอยู่ด้วย 1 คน จริงตามที่มีการร้องเรียน โชคดีอยู่หน่อย ตรงที่เด็กไม่ได้เล่นแต่นั่งดูคนอื่นเล่น ผมมารู้จากคนที่ดูแลร้านในภายหลังว่า เด็กเล่นหมดเงินไปก่อนหน้าที่ตำรวจจะมา ถือว่าคลาดกันเส้นยาแดงผ่าแปด

ท่าทีของตำรวจ พูดแรงเหมือนจะเอาเรื่องให้ได้ ถึงขั้นจะปิดร้าน และพักใบอนุญาตผม โดยพากันถ่ายรูปร้าน ขอดูเอกสารสำคัญต่างๆ เปรอะไปหมด ขณะที่ผมต้องเอาน้ำมนต์เข้าลูบ แต่ก็ข่มกันด้วยสายตาที่ไม่ต้องกลัวอะไรกัน เพราะถือว่าเราก็ศิษย์มีครู

ก็ได้ผล ยังไม่ทันที่จะสรุปอะไร จู่ๆ ตำรวจทั้ง 2 นาย ก็พากันกลับออกไป โดยไม่ได้แจ้งข้อหา หรือมีข้อเสนออะไรกับผม แม้แต่น้อย ถือว่ารอดตัวไป

หลังจากเหตุการณ์นั้นมา ผมยิ่งต้องกำชับลูกน้องให้ระวังอย่าให้มีเรื่องลักษณะนี้เกิดขึ้นอีก อย่าไปอยากได้เงินที่จะสร้างปัญหาให้ลักษณะนี้ ถือว่าได้ไม่คุ้มเสีย เพราะเห็นตัวอย่างว่า เวลามีปัญหาเกิดขึ้น มันอึ้ง ทึ่ง เสียว ขนาดไหน

เพื่อนหลายคนในวงธุรกิจเดียวกัน ที่เห็นมีตำรวจเป็นเพื่อน ก็มักถูกตีกินเรื่อย ต้องคอยเลี้ยงเหล้ายาปลาปิ้ง บางทีค่าเลี้ยงดูยังมากกว่าค่าปรับต่างๆ เสียอีก และที่แรงกว่านั้น ต้องส่งกำลังบำรุงเป็นรายเดือนให้ประจำ

ผมเองมีแต่หลวงพ่อกวย เท่านั้น ทั้งมีอยู่ มีกิน ไม่ขัดสน พ้นภัยมาได้ตลอดถึงทุกวันนี้

มั่นใจครับ

ศิษย์แพร่ง

------------------------------


ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน 23 เมษายน 2024, 06:53:29 PM


ข่าว: การบริจาคเงินเข้าวัดโฆสิตาราม (สำคัญโปรดอ่าน) http://www.watkositaram.com/forum/index.php?topic=204.0