สำหรับไม้เท้าอันนี้ที่ผมมาบอกว่าเป็นของ ลพ.กวย บางท่านอาจจะว่า เอ๊!! ใช่เหรอมั่วหรือเปล่า แบบนี้ดีครับ “อย่าพึ่งเชื่ออะไรง่ายๆ นะ” เพราะวัตถุมงคลของ ลพ.กวย นั้นท่านสร้างมากเหลือเกิน หากจะกล่าวกันตรงๆ เกือบตลอดชีวิตในผ้าเหลืองของท่านนั้น หากว่างจากกิจธุระต่างๆ แล้วละก็เวลาส่วนใหญ่ของท่าน คือ การเก็บตัวอยู่ในกุฏิเพื่อ สร้างพระ - เศกพระ - จารตะกรุด – ผสมเนื้อพระ - พิมพ์พระ - ฯลฯ เพื่อลูกศิษย์เพราะท่านเป็นพระที่ห่วงศิษย์มาก
ดังนั้นของที่ท่านสร้างจึงมีมากมายเหลือเกินของบางอย่างมีจำนวนมากมีรูปแบบที่แน่นอนมีหลักเกณฑ์ใช้มาพิจารณาได้ ก็เล่นหากันเป็นมาตรฐานไป แต่สำหรับของบางอย่างมีน้อยด้วยหลายเหตุผล เช่น ท่านสร้างแล้วไม่ชอบไม่สวย หรือวัตถุที่นำมาสร้างมีจำกัด ทำให้ของในส่วนนี้มีน้อยขาดมาตรฐานในการพิจารณาตามหลักสากล แต่ถึงกระนั้นเราสามารถนำหลักวิชาการ การเปรียบเทียบทางวิชาการจริงๆ (ไม่ใช่วิชามาร) เช่น เทียบจากลายมือ - ความเก่าโดยธรรมชาติ – เนื้อหามวลสาร และที่มาการตกทอดเป็นส่วนประกอบด้วยจะยิ่งดีมาก ซึ่งผมเองเห็นดีด้วยที่ web นี้นำเสนอได้ถูกต้องในหลายๆ ส่วนเป็นแนวทางที่ดีให้ลูกศิษย์รุ่นต่อไปใช้เป็นหลักเกณฑ์สืบไป
ไม้เท้าอันนี้เดิมเมือปี 2537 ข้าพเจ้าเคยพบชิ้นหนึ่งอยู่ที่ศิษย์รุ่นใหญ่คนหนึ่งที่อยู่แถวๆ สน.เตาปูน แถมศิษย์คนนี้ยังเอาไม้เท้าอันนี้มา “แหย่ข้าพเจ้าให้น้ำลายหกประจำ” แถมยังตอกหูกับข้าพเจ้าประจำว่าไม้เท้านี้สร้างน้อยมีแค่ไม่กี่อันหาไม่ได้อีกแล้ว แต่แล้วดวงชะตาจับพลัดจับถูให้ข้าพได้มาครอบครองหลังจากนั้นมาอีกหลายปี โดยไม้เท้าอันนี้ข้าพเจ้าได้จากผู้ใหญ่ท่านหนึ่งมอบให้ข้าพเจ้าแบบฟรีๆ โดยไม้เท้าอันนี้เดิมเป็นสมบัติของเซียนพระ ลพ.กวย รุ่นเก่าที่เป็นอาจารย์ของเซียนรุ่นใหญ่หลายๆ คนในปัจจุบัน คือ คุณยัพ สิงห์บุรี โดยก่อนที่พี่คุณยัพ สิงห์บุรี จะเลิกลาจากวงการพระ ลพ.กวย ด้วยเหตุผลส่วนตัว ก็ได้มอบไม้เท้านี้ให้พี่ท่านนี้เก็บรักษาไว้ และได้ตกทอดมาอยู่ในความครองของข้าพเจ้า ยังเคยคิดเล่นๆ ว่าหากไม้เท้านี้ไปตกอยู่กับเซียน(พ่อค้า) คงตีราคากันแบบ ขนลุก!! แน่นอน
ประวัติจากปากคำของศิษย์มือขวา และศิษย์ใกล้ชิดของ ลพ.กวย หลายท่านพูดตรงกันว่า วันหนึ่งมีพวกเร่ขายของผ่านมาแถววัดแล้วได้แวะเข้ามาพักพร้อมขายของในวัดด้วย โดยของที่น่ามาขายเป็นพวกของใช้ในบ้านเช่น ไม้กวาด แล้วก็พวกเครื่องของงานไม้แกะต่างๆ โดยไปรับมาจากทางเหนือนำมาเร่ขาย สำหรับ ลพ.กวยแล้วท่านเป็นพระที่เมตตาต่อคนทำมาหากินมาก หากที่พบคนที่ขยันทำมาหากินท่านมักช่วยอุดหนุน หรือหากมีปัญหาขอท่านช่วยท่านจะช่วยทันทีด้วยเมตตา เมื่อท่านเห็นพ่อค้าที่นำของมาขายนี้ท่านก็ช่วยอุดหนุน เพราะพ่อค้าบ่นกับลพ.กวยว่าของที่นำมาขายนั้นขายไม่ค่อยดีคนไม่ค่อยซื้อ
สำหรับของที่ท่านซื้อมีไม้หวายใช้ตีที่นอนไล่ฝุ่นเป็นไม้หวายถักประมาณ 5 อัน โดยไม้หวายนี้ ลพ.กวย ท่านนำมาเป็นหวายตีผี ท่านเอามาจารยันต์ต่างๆ ของท่านจนพอใจแล้วได้แจกให้ศิษย์ที่ท่านครอบวิชาไล่ผี บังคับผี ไปจากท่านเพื่อใช้บูชากันตัวคุ้มบ้านเรือน ใช้ข่มผี บังคับผี โดยหวายนี้เคยพบที่ คุณหมอกมล เสรยาณรรน์ นักสะสมพระรุ่นเก่าและเป็นศิษย์ ลพ.กวย ด้วย(ปัจจุบันท่านเสียชีวิตแล้ว) และพบที่ ลุงแต่ง มั่นปาน ศิษย์เคยเรียนกรรมฐานกับท่าน และได้ครอบวิชาขับผีและวิชาอื่นๆ ไปจากพล.กวย โดยปัจจุบันหวายของลุงแต่งได้หายสาบสูญไปแล้ว ไม่ต้องไปให้เสียเวลานะครับไม่มีแล้ว
ซื้อไม้เท้าแบบเสื้อซ่อนเล็บ คือ เป็นมีดอยู่ตรงกลางใช้พกติดตัวไปไหนมาไหนได้ ท่านคงเห็นดีได้ซื้อมาอีกประมาณ 5 อัน โดยลพ.กวย ท่านให้ อ.ทรง ไปจัดการตอกใบมีดเสียใหม่ โดยถอดใบมีดเดิมออกมาแล้วใช้ตะไบหางหนูลบลายตอกเดิมที่เป็นลายกนกออกเสีย แล้วตอกอักขระยันต์ในแบบของท่านแทน แล้วนำมาให้ ลพ.กวย เพื่อนำมาบรรจุของมงคลลงในด้ามไม้เท้า แล้วบรรจุใบมีดเศกจนท่านเห็นสมควรแล้วก็แจกให้ศิษย์ที่ต้องการ
เสือซื่อนเล็บ
ออกจากฝัก
ผู้เขียน