วันหนึ่งผมมีธุระต้องไปชำระค่าน้ำและค่าไฟ และต้องไปถึงสองแห่งเนื่องจากเกินกำหนดเวลาที่ชำระ ก่อนออกจากบ้านได้อาราธนาพระสมเด็จหลังสิวลีเพียงองค์เดียวไปด้วย พอไปถึงก็เห็นคนมากมายมารอคิวอยู่ประมาณเกือบยี่สิบคนได้ พอผมจะเดินไปรับบัตรคิวก็พอดีหันไปสบตากะเจ้าหน้าที่ที่กำลังรับชำระเงินพอดี ทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อน เค้ายิ้มให้ผมและพยักหน้าเรียกผมเข้าไปจ่ายเงิน ผมก็บอกยังไม่มีบัตรคิวเลยเค้าบอกไม่ต้อง พร้อมกะยื่นมือมารับใบชำระเงินจากผมซึ่งยังงงๆอยู่ ผมจ่ายเงินค่าไฟฟ้าเสร็จใช้เวลาไม่ถึงสามนาที ก่อนออกมาผมยังเห็นคนรอคิวอีกหลายคน ในใจนึกพวกนั้นคงนึกว่าเรารู้จักกะเจ้าหน้าที่มั้ง พอออกจากที่ทำการนั้นไปอีกที่หนึ่งเพื่อจ่ายค่าน้ำประปา คุณเชื่อไม๊แค่ผมก้าวเข้าประตูไปเท่านั้นเจ้าหน้าที่เค้ากวักมือเรียกผมเลย ผมมองซ้ายมองขวายังเห็นคนรอคิวอีกยี่สิบกว่าคน ที่นี่ผมใช้เวลาสองนาทีเท่านั้น พอเดินออกมาก็ยังงง นึกถึงพระสมเด็จหลังสิวลีที่ผมแขวนคออยู่ นึกในใจนี่คงเป็นเพราะหลวงพ่อดลใจแน่ๆเลยให้ผมได้ลัดคิวไม่ต้องเสียเวลารอคิวนาน ทำให้ผมภูมิใจมากที่มีพระดีๆอย่างหลวงพ่อกวยแขวนคอ
ผมเพิ่งมารู้ว่าพระหลวงพ่อใช้เป็นใบเบิกทางก็ได้ มหัศจรรย์จริงๆครับ(ป.ล.พระของผมองค์ที่ก่อปาฏิหาริย์เหมือนกะพระองค์ที่อยู่ข้างล่างนี้แหละครับ เหมือนกันเปี๊ยบเลย)
ผู้เขียน